براى کمونيسم کارگرى و جنبش آزادى و برابرى هميشه روشن بوده است که با هر سياستى نميتوان رژيم اسلامى را از پاى درآورد. قرار نيست رژيم اسلامى با خوردن بمب اتمى وسط تهران و يا سلاح کشتار جمعى تحريم اقتصادى نابود شود. اگر قرار است آينده اى انسانى ساخته شود و مجددا مردم ايران چند نسل فلاکت و سرکوب و اختناق را پشت سر نگذارند، اين تنها با تحرک توده اى مردم و طبقه کارگر و برافراشتن پرچم تغيير ريشه اى و راديکال جامعه متحقق ميشود.
کسانى که سياست جيره بندى بنزين رژيم و عکس العمل برحق مردم را ديده اند، بر گسترش سياست ارتجاعى تحريم اقتصادى تاکيد دارند و بر طبل تحريم ميکوبند، جريانات غير مسئول و آوانتوريستى هستند که ”هدف وسيله را برايشان توجيه ميکند“! جرياناتى که مرگ روزمره کودکان عراقى و استيصال مردم را ديده اند، و هنوز بر سياست تحريم بر عليه ”هموطنانشان“ پاى ميفشارند، تنها منطق مبارزه شان ضد جامعه نيست بلکه جان مردم پشيزى برايشان ارزش ندارد. اينها در صف جنبش آزادى و برابرى جائى ندارند. اينها مبلغين سياست ديک چنى و راست افراطى در اپوزيسيون ايرانند. کسى و کسانى که دورنماى ”آزادى“ را روى کوه جنازه ها و سوتغذيه مردم بيگناه ميبيند، تنها وعده ارتجاعى ديگر را بما ميدهد. کسانى که در متن ناتوانى سياسى در پاسخ دادن به نيازهاى روز مبارزه مردم عليه جمهورى اسلامى دست بدامن دولتهاى غربى و پنتاگون ميشوند، دارند آينده را براساس افق پنتاگون براى مردم ايران تعريف ميکنند. طرفداران تحريم اقتصادى در اپوزيسيون دارند به زبان روشن ميگويند در آينده سياسى مورد نظر آنها مردم همچنان مرغ عزا و عروسى اند. دارند اعلام ميکنند که ميزان تعهد و مسئوليت اجتماعى آنها در متن مبارزه با جمهورى اسلامى صفر است. دارند هويت فرقه اى، غير اجتماعى، و بى ربطى ”مبارزه شان“ را با تلاش کارگر و زن و جوان براى بهبود و تغيير اين اوضاع برملا ميکنند. مسئوليت اجتماعى کمونيسم يک تفاوت پايه اى ديگر چپ و راست در مقياس اجتماعى است. کمونيستهاى کارگرى سرسخت ترين مخالفين رژيم اسلامى هستند اما اجازه نخواهند داد جريانات غير مسئول مشقت مردم را تعميق کنند. در اين شک نکنيد!
